Το Γάλα που Ανεβαίνει

Μια ιστορία για ένα παιχνίδι που έγινε αγαπημένη συνήθεια

Ο Πέτρος είναι τριών χρονών. Δεν πήρε ποτέ πιπίλα. Ούτε κούκλα αγκαλιάς.

Αυτό που αγαπάει περισσότερο τα βράδια πριν κοιμηθεί είναι… το γάλα που ανεβαίνει.

Μα δεν ήταν πάντα έτσι...

Κάποτε, όταν ο Πέτρος ήταν πιο μικρούλης, κάθε βράδυ έκλαιγε λίγο, περιμένοντας το γάλα του.

— Θέλω το γαλαάαα μουυυ… έλεγε με βουρκωμένα μάτια, όσο ο μπαμπάς του έβαζε το μπρίκι στη φωτιά.

Ο μπαμπάς τού έδινε αγκαλιά, του χάιδευε την πλάτη, μα τίποτα δεν έφτανε.

Ώσπου ένα βράδυ, του ήρθε μια ιδέα.

— Πέτρο; Θες να σου πω ένα μυστικό; Το γάλα σου… "ανεβαίνει"!

— Ανεβαίνει; Πού πάει; ρώτησε ο Πέτρος, ξεχνώντας να κλάψει.

— Σκαρφαλώνει μέσα στο μπρίκι σαν μικρός ορειβάτης! Και άμα το δεις την κατάλληλη στιγμή… κάνει «φου» και πάει να πετάξει!

Ο Πέτρος σκούπισε τη μυτούλα του με το μανίκι και άνοιξε διάπλατα τα μάτια.

— Θέλω να το δω!

Έτσι, ο μπαμπάς τον σήκωσε στον πύργο εκμάθησής του και του έδειξε το μπρίκι.

Το γάλα ζεσταινόταν σιγά-σιγά. Έκανε φουσκαλίτσες. Έπειτα άρχισε να φουσκώνει, να τρέμει…

Και τότε... φουυυπ!

Ανέβηκε, σχεδόν μέχρι το χείλος!

— Το είδα! Το είδα! φώναξε ο Πέτρος γελώντας.

Από τότε, κάθε βράδυ, ο Πέτρος δεν έκλαιγε πια.

Καθόταν υπομονετικά και περίμενε να παίξουν το παιχνίδι τους.

Ο μπαμπάς έλεγε με σοβαρό ύφος:

— Έτοιμος ο μικρός παρατηρητής; Η αποστολή ξεκινά!

Και ο Πέτρος απαντούσε:

— Ναι, καπετάνιε του μπρικιού!

Έτσι, γεννήθηκε το "Γάλα που Ανεβαίνει", ένα παιχνίδι φτιαγμένο από λίγο γάλα, λίγη φαντασία… και πολλή αγάπη.

Και κάθε βράδυ, αφού το έβλεπε να ανεβαίνει, ο Πέτρος έπινε το ζεστό του γάλα, κουρνιασμένος στην αγκαλιά του μπαμπά.

Και κοιμόταν γαλήνιος, σαν να είχε ανεβεί κι εκείνος λίγο ψηλότερα.

Ίσως... εκεί που αρχίζουν τα όνειρα.